– Başından da tecavüz gibi zor bir olay geçiyor…
Aslında hayatta mutlu olabilmek için çok büyük şeylere ihtiyacımız yok. Sadece sevgiye ihtiyacımız var. Bazı yaralar geçmese de, izi kalsa da o yarayla yaşayabilmeye tahammül edebilecek hale getirebilir sevgi. Aslında Nerma ve Mirsad bunun örneği gibi.
– Filmde bir çocuğun ailesini arama hikayesi anlatılıyor. Anne olarak bu film size neler yaşattı?
Bana zaten Nerma olmak başlı başına çok şey yaşattı. Anne, kadın, hasta hallerinin hepsi bambaşkaydı. Çok katmanlı bir karakter. Anne olan tarafım içimde çok fazla şeylerle baş etmek zorunda kaldı.
– Rol için hazırlığınız oldu mu?
Halam psikiyatr ve aslında en çok mesaiyi onunla geçirdim. Nerma’nın ruhunu anlamaya çalıştım. Oraya giden yolda hastalığı benim için çok büyük besleneceğim unsurdu. O yüzden hastalığın yarattığı ruh halini anlamaya çalıştım. Sonra diyaloglar ve sahneler o kadar güzel yazılmıştı ki, oraya gidince gerçek mekanlarda provalar yaptık. Film başlamadan önce o evde yaşadık. O dönemle ilgili yapılmış bir sürü belgesel izledim, o kadınların gerçek hikayelerinin kitaplarını okudum.