5 YIL ÖNCESİNE KADAR TÜRKÇEM YOKTU
◊ Zehra senin hikâyeni dinleyelim…
– Zehra: Ben Mersin’de doğdum. 5 yaşındayken Bakü’ye taşındık. Babam ziraat mühendisi, orada işleri vardı. Annem, kardeşim, ben ve babam Bakü’de yaşamaya başladık. Rusça eğitim aldım. Hatta son 5 seneye kadar hiç Türkçe konuşmuyordum. Türkçem yoktu.
◊ Şimdi çok güzel konuşuyorsun…
– Zehra: Teşekkür ederim. Çok çalıştım, çok azmettim. Ağlayarak tekerleme okuduğumu hatırlıyorum.
◊ Evde Türkçe konuşulmuyor muydu?
– Zehra: Yok. Babam Rusça öğrenelim diye bize Rus bakıcı tutmuştu. Şu an Rusça, Azerice, İngilizce ve Türkçe konuşabiliyorum.
◊ Ne zaman döndünüz Türkiye’ye?
– Zehra: 5 sene oldu. Üniversite için geldim. Ailem hâlâ orada, yazları gidip geliyorlar.
◊ Bakü’de büyümek nasıldı?
– Zehra: Çok güzel, çok seviyorum orayı. Kan bağım yok ama gerçekten can ve gönül bağım var. Kendimi ait hissettiğim yerlerden biri. Çocukluğum orada geçti. Azeriler de Türkleri çok seviyorlar. Çok benziyoruz aslında.
◊ Mersin’i hatırlıyor musun?
– Zehra: Yazlığımız var orada. Hâlâ gidip geliyoruz.