Her zaman kalemi kuvvetli olan erkeklere hayran oluyorum ancak hoyrat ve hayatı daha dışadönük yaşayan adamlara aşık oldum hep. Romantik değil, duygusal bir kadınım. Romantik olmayı da samimi bulmuyorum; bana zorlama gibi geliyor. Ya ‘Çok seviyorum’ ya da ‘Hoşçakal’ diyen kadın oluyorum. Bu da aşkı gerçekten tutkuyla yaşamamdan kaynaklanıyor.
Aşkın ne zaman başımıza geleceği tabii ki belli olmaz; bu kontrol edebileceğimiz bir şey değil. Ama ben öyle çok ucu ucuna bir şeyler yaşayamıyorum. İlişkim bitmişse; bir müddet yaşadığım duyguya saygı duyarım. Zaten bir ‘duygu’ ile yüklüyken karşı cinse farklı bir şekilde bakamıyorsunuz. Bir de insan belli bir yaştan sonra kendini daha iyi tanıyor. Ne istediğimi çok iyi bilemiyorum ama ne istemediğimi net bir şekilde biliyorum artık.