100 bini bulmak adına önüne çıkan sapakları keşfetti Ali. Başından beri korktuğu o seçim durumuna bir tarafından girmiş oldu mecburiyetten. Selin’in farkında olmayarak yaptığı şey, Ali’nin bir parça yaklaşmasına sebep oldu seçimlere. Aklına gelen ilk Levent’ti evet, çünkü Haluk’tan emin değildi. Haluk’un iki bölümdür sarf ettiği sözler, Ali için çok yeniydi. Hangi fırtınada Haluk’u aldı ki yelkenlisine, bu fırtına da alsındı? Bu zamana kadar battığı yerden kendi kendine çıkmış çocuk için ilk seçenek Haluk, tabii ki olmayacaktı. Ancak risk aldı Ali, sözcüklere ucundan inandı ve karşılığını aldı. Haluk’un güveniyle gelen şok olmuşluk. Ali hep inanmak istediği şeye ilk kez bu kadar yaklaştı. Ali “Ben sizi sevmekten hiç vazgeçmedim!” derken ne kadar inandıysa sevilmediğine, şimdi o kadar yerleşti içine o sevgi. Tam yakınlaşacaklar derken Ali’nin yine haklı çıkması, Haluk’un sevdiklerinin hayatını mahvettiği tezini çıkaracak ortaya. Ali daha da nasıl kalkar, ben bilmiyorum. Ali daha kaç kere vurulur, inanın bilmiyorum. Ali’nin yarasına daha kaç ton tuz basılır inatla, hiçbir fikrim yok. Bir umut, hep bir umut plastik çiçeklere su veren çocuk, büyümelerinden vurdular seni çocuk. Vurulmayan tek bir yanın bile yok, delik deşiksin, ama sen de çok iyi biliyorsun, olacakların sensiz olması imkansızdı Mavi. Tetiği çekmek için namlunun çevrilmesini beklemenin başka bir açıklaması olamaz yoksa. Yorgunsun Ali’m biliyorum, ama durup dinlenmek haram sana, bir sonraki vurgun kapıda! Hadi Ali, tut elimi öyle açalım kapıyı, en az senin kadar çarpsın bana da. Sen de açılan yaranın milyon katı yaksın içimi. Sen yeter ki kal burada Ali, delikdeşilmişliğinle kal. Bencillik değil bu, bu dünya sensiz yürümez inancımdan Ali. Bıkmadan, usanmadan dikenlerinden öperim Mavi.