Hatırla Gönül, hikayesini, karakterlerin ait olduğu dünyayı mekanlarının diliyle de anlatabilen bir yapım. Bu hali çok seviyorum. Tıpkı Gönül ve Yusuf sahnelerinde derdini o samimi atmosferiyle anlatabilmiş olmasını sevdiğim gibi. Gönül ve Yusuf’un bir günlük -rastlaşması- her detayıyla özenle tasarlanmış ve şahane çekilmiş. Bayıldım! Yusuf’un çabaları, tatlı tatlı yakınlaşması ne hoştu. Her şey yeniden sevilmek için, yeniden sevdiğine sarılabilmek için…
Jülide’ye Gönül olduğunu anlatmanın yolu elbette ki Hatice Anne’yi kuaföre yollamaktan geçmiyordu. Elbette ki ten, teni hatırlamalıydı. Öncesinde Tekin’in şehir dışına gönderilmesi, köşeye sıkışmasından ötürü bu yalnız kalma olayına ses çıkarmaması önemli detaylardı. Fakat burada da Tekin’in güvenilir bir sağ kola ihtiyacı olduğunu düşündüm. Haksız mıyım? Hatice Anne’nin kuaförden çıkmamasına ise hiç girmeyeceğim.