Jülide’nin günlüğü ne güzel yazılmıştı öyle… Jülide ve Ahmet’in evindeki sahneler bana çok samimi geliyor. Evin bir ruhu var ve ben o ruhu aldım, kalbimin bir köşesinde misafir ediyorum. Hal böyle olunca o evde ne çekilirse çekilsin pamuklara sarıp saklamak istiyorum. Gönül ve Yusuf’un hayal sahneleri de buna dahil. Evet o ev Jülide ve Ahmet’e ait ama ben onları da hissedebiliyorum. Ayrıca hayal sahnelerini gerçekten çok güzel çekiyorlar.
Engin Öztürk’e ilk bölümden beri mesafeli yaklaşırken, iki bölümdür karakterine inanıyorum. Bakın bu gerçekten güzel bir şey. Çünkü Hatırla Gönül, burada bir görev gibi yazmak için izlediğim bir dizi değil. Yazdıklarımda herhangi bir abartı yok. Ben Hatırla Gönül’ü izlemekten gerçekten keyif alıyorum. Hal böyle olunca Engin Öztürk’ü izlerken de aldığım keyif katlansın istiyorum. İki bölümdür Yusuf karakterine inanarak izlemek benim için oldukça önemli. Yusuf, Hatice Anne’yle konuşurken içinde uçuşan kelebeklere de inandım mesela. Sevgisine, aşkına inandım. Gönül’le karşılaşmalarına, Gönül’ü alıp kaçmasına değinmem gerekirse ben bu meselenin bu kadar hızlı ortaya çıkmasını beklemiyordum. Ama yine çok iyi bir finalle bölümü noktalamaları güzel oldu. Yusuf’un Jülide’ye kendini tanıtma çabalarını haftaya izlemeye başlayacağız, göreceğiz bakalım neler olacak.