Şu dizide beni en çok güldürenlerden biri de sıpa gözlü Meltem ve Zülfikar. Ya ekranın içine girip o yanaklarınızı sıkasım geliyor, sizinle gerçekten arkadaş olmak istiyorum; inanılmaz tatlı bir çift. Her defasında başları beladan eksik olmayan ama var güçleriyle ‘birlikte’ savaşan çiftimiz onlar. Poyraz’ın verdiği takip görevini yerine getirirlerken başlarını belaya soksalar da, yakalanmaktan kurtulamadılarsa da yine de yapmaya çalıştılar. Sinyal takibi için telefonu kamyona bırakmak 10 numara hareketti; ben olsam ‘ay telefonsuz kalcam yaaaa’ der yapmamayı tercih edebilirdim.
Ve en etkilendiğim sahne. Ben genelde Poyraz’ın ağzından Ayşegül’ü dinlerdim, onu nasıl sevdiğini, onunla kurduğu hayalleri falan. Ama şimdi öyle olmadı, Ayşegül bir açıldı pir açıldı. Ya o nasıl cümlelerdi öyle bir hatırlayalım mı?
‘Sen çok önemli ve değerli bir adamsın Poyraz, o kadar değerlisin ki seni kıskanıyorum. Bu çektiğin acılar, başına gelenlerin hepsi senin bu önemli kişiliğinden. Sen ne kadar değerli bir adam olduğunu bilsen bana değil kendine aşık olursun…’