Acı dedim de, arkadaş ne ağlandı bea. Çok uzun ağlamalı sahne sevmiyorum ben, içim bayılıyor. Bahri’nin Despina’nın gözü önünde acısını sonuna kadar yaşayıp tekrar kadının gözüne girmesinden ziyade eski koltuğuyla bakışmasına takıldım ben, geri dönüşünün sinyali gibiydi. Ay hadi inşallah. Sadreddin’in kardeşiyle ilgili pişmanlıklarını herkesin içinde ortaya dökmesi de pek dokunaklıydı. Sadreddin de Begüm gibi yaralı. Ben güzel bir çift olacakları konusunda ısrarcıyım. Yok artık deme. Öyle tesadüfler oluyor ki Taşkafa bile Ümran’a menemen yapacak hale geliyor. Bir Songül’den kurtulmaya bakar o iş. ^.^ Peki Songül’ün kahvaltıda bile baloya gider gibi giyinmesi nedir? Bitti mi lan senin lohusalığın? Kapı dibinde kulak misafiri olmaların sonuncusunu da Ümran Hanım’la yaşadık çok şükür. Garibim yalan da söyleyemiyor. Songül cadısı yemese bari kadını.