İlk bölümün en beğendiğim detayı ise; Kerem ve Cansu’nun her karşı karşıya gelişinde sahnenin bir yerinde yer alan numaralandırmalardı. Kerem de bölümün sonunda, ‘Eğer bir insan kaderinse aynı gün 3 kere çıkarmış karşına’ diyerek bu numaralandırmaların nedenini açıkladı bizlere. İnce ve güzel detaydı. İlk bölümün minik mantık hatalarını da şunlardı: Benim bildiğim müdür işyerine gelince ‘her şey neden tam değil’ diye hesap sorar, Kerem’in yaptığı gibi her şeyi düzeltip kahraman ilan edilmez. Ayrıca, müdürler markete gelen malları taşımak için kamyonun tepesine de çıkmaz. Bir de; ilk bölüme konuk oyuncu olarak katılan Hatice Şendil’in zarafeti bir yana Ece ve Cansu’ya selfie çektirme teklif etmesi garipti, fotoğraf çektirmeyi teklif eden bir ünlü pek görmedim şu ana kadar.
Dizinin en büyük hatayı yaratabilecek boşluğu da ana konuyu oluşturan yer değiştirme mevzusu. Kimse gerçek Mert Çalhan’ı tanımıyor mu da, Kerem’i Mert zannedebiliyor? Bu adam bu kadar yüksek sosyeteye mensup ise hiç mi gazeteye çıkmadı? Gazeteyi bırak bir sosyal medya hesabı da yok? Hadi kimse ilgilenmediği için tanımıyor diyelim, internete girip baksan yine anlaşılır. Bu boşluğu da, bağlayacak başka mantıklı bir gerekçe olmadığı için görmezden gelirsek, bir başka tatlı detay da; Ece’nin annesinin sürekli uğursuz diye tanımladığı Cansu’ya uğur böceğim demesi oldu ve bu lafı duyan Cansu’nun yaşadığı duygusallık.