Televizyon oyunculuğunun kolay olduğu söylenir. İki alana da eş zamanda başlayıp kolaya kaçmamışsınız…
Hiçbir zaman kolaya kaçan insanlardan olmadım. Sorumluluk almaktan ürkmem, korkmam. Çünkü böyle olduğunuz zaman verdiğiniz değerlerin karşılığı daha da kıymetlenir.
Öyle ama şov dünyasının entrikalı tarafları sizi tedirgin etmedi mi?
Entrikalı taraflarını, ‘Şans işte’ diyerek geçiştirmeye çalıştım. Mesela, yapabileceğim bazı projelerin sunulmaması zaman zaman beni çok yaraladı. Yapabileceğinizin daha altında çalışmanızı istemeleri, şiddet gibi geliyor bana. Ne çalışma saati, ne verdiğiniz emek; bence bu mesleğin en zor tarafı. Yapabileceğiniz şeylerin sınırlı olması ve sizin kariyerinizin hep başka birilerinin tercihleri üzerinden planlanabiliyor olması asıl zor olan. ‘Hamlet’i oynarım diye bu yola giriyorsunuz ama ‘Hamlet’ size hiçbir zaman gelmeyebiliyor. Bana ulaşan üniversite öğrencilerine de hep bunları anlatıyorum. Bizde kariyer planı sistematik ilerlemiyor; biraz hatır, biraz gönül, biraz eş-dost, biraz bilinirlik, hafif popülarite gerekiyor.
Sizin kariyerinizde en büyük etken hangisiydi?
Benim insanları etkilediğim tarafım enerjimdi. Bunun yanında; arzum, isteğim ve yılmazlığımdı. Kariyerimde hep bir duruşum oldu ve o duruşu bozmadım.
O halde ‘Sahici olmak kazandırıyor’ diyebilir miyiz?
Kesinlikle! Sahici olmak ve sevgi kazandırıyor. Verdiğiniz emek size geri döner. Kızıma “Sana büyüyünce ne olacaksın?’ diye sorarlarsa, ‘Mutlu olmak istiyorum’ dersin” diyorum. Hangi mesleği seçerse seçsin mutlu olsun yeter.