“Ayla fırsatı kaçırmış
Malum herkes Ayla filmini konuşuyor. İzlememek olmazdı. Hafta sonu soluğu sinemada aldım. Hatta ağlayacağıma çok emin olduğum için kağıt mendili de evden çıkmadan çantama attığımı itiraf etmeliyim. Filmin ilk yarısını izlerken yüzüm gülüyordu. Çünkü ortada gerçekten çok güzel bir hikaye vardı. Küçücük bir kız çocuğu ve Türk askerleri arasındaki o karşılıksız sevgiyi izlerken gözünüzde doluyor, tebessüm de ediyorsunuz.
İsmail Hacıoğlu’nu izleyip hayran olmamanız mümkün değil. Ancak iki yarıda işin rengi değişiyor. Oyuncular değiştiği anda filmle olan bağınız kopuyor. Keşke İsmail Hacıoğlu’nu yaşlandırsalardı. Duygu devamlılığında ciddi bir kopuş olmuş. İkinci yarı daha fazla sponsorluk bölümü gibiydi. Finalde ise beklenen son gerçekleşiyor ve yüzünüz gülümseyerek salondan çıkıyorsunuz. Fakat ben üzgün çıktım.