Bazı sahnelerde ise gariplik durağanlık mı desem adını koyamadığım bir şeyler vardı sanki. Dizide konular mı tıkandı çıkmaza mı girdi senaryo bilemedim. Hele hele ki Esra ve Suzi sahnesi hiç olmamıştı zannımca. Neden derseniz ben orada İlyas’ın hayatı için mücadele eden iki kadından çok gözlerinde kıskançlık nefret ateşi yanan iki kadın gördüm. Sizler ne düşünürsüz bilmem amma velakin benim gördüğüm buydu. Özellikle de Suzi’de hatta bir ara nedense içime Suzi o meşhur kahkahalarından birini atacak bile sandım. Neyse ki atmadı. Zaten o kahkahası nedense hep çok itici geldi yine o an duysaydım çıldırabilirdim. Bir de içerde her ne kadar işkence görmüş olsalar da psikolojileri bozulmuş olsa da üçlümüzün Her denilene inanmaları çok şaşkınlık verici idi. İlyas fotomontajlı resimlere, Tipi Hızır reisin ihanetine, Şahin ağa oğlunun ihanetine nasıl inandı? Nasıl inanabildiler böyle şeylere bir türlü anlayamadım.