DOĞUMDAN SONRA ÜZERİME ÖLÜM KORKUSU GELDİ
– Çocuk nasıl değiştirdi seni?
– İdris Ali doğduğunda ayaklarım daha çok yerden kesilmişti. Ömer de ise evlat ne demek öğrendim. Hamilelik sürecinin huzurlu geçmesinin ne kadar önemli olduğunu öğrendim. Çok yakın bir zamanda yaşadığım bir şeyi anlatayım; Ömer’e hamileyim, işten eve geldim dinleniyorum. Bir an farkettim ki, bebek kıpırdamıyor. Birkaç saat bekledim hâlâ hareket yok. Başladım ağlamaya. Ali’ye söyledim. Apar topar hastaneye gittik. Ama o yolda yaşadıklarımı bir ben biliyorum, bir Allah (ağlıyor). Dünya durdu. Sürekli kafamda, “Bebeğimi kaybettim, bir şey mi yaptım, çok mu çalıştım” diye kendimi suçladım. Hastaneye gittik, her şey normal… Yorgun olduğum içinmiş. Bu olay çok sarstı beni.
– Daha kaygılı biri mi oldun?
– Ölüm korkusu geldi. Eskiden daha rahat biriydim. Anesteziden çok korktum. Uyuyup uyanamayacağım korkusu geldi bu hamileliğimde (ağlıyor). Son doğumumda anestezinin etkisiyle ameliyathaneye girmek istememişim, Ali’yi bırakmak istememişim. Doğumdan sonra İdris Ali’yle telefonla konuşmuşum, bunları hiç hatırlamıyorum. Sanırım insan çocuğu olunca, kendi ölümünden değil, onları geride bırakma duygusundan dolayı korkuya kapılıyor. Ki ben hiçbir şeyden korkmazdım. Benim adım, “Bir şey olmaz Esra’ydı…” Garip bir şekilde fazla kaygılı biri oldum.
– Her şeyi çocuklarınla mı yaparsın?
– Mesela iki ay tatilim var ya, yedi gün 24 saat İdris Ali’yle olurum. Şimdi Ömer de eklendi. Onlarla vakit geçirmeyi çok seviyorum.