Hulusi’nin Neriman’a haddini bildirmesine bayılsam da parayla terbiyenin olmayacağını bildiğimden keşke başka bir yol bulsaydı diye düşündüm. Önce Necmi ile konuşsaydı mesela ya da Ömer’le… Durumu onlarla paylaşsaydı. Üstelik hem oğluyla hem de torunuyla arasındaki buzları eritme fırsatı bulurdu. Aslında tüm ailede bir hükmetme, kontrol etme hastalığı var. Kabul etmek lazım.
Bölümün en sevdiğim sahnelerinden biri ekmek arasına sürpriz doğum günü yaptıkları sahneydi. Ne kadar bildik, bizden, içimizden gibiydi… Kendimi o koltuklardan birinde oturuyormuş ve ekmek arası pastasını üflerken alkışlıyormuş gibi hissettim.
En etkilendiğim an ise Neriman ve Ömer konuşurken Neriman’ın “Sana sarılmak istiyorum,” dediğindeki Ömer’in el hareketi yaptığı andı. Zaman dondu sanki…
İso ile Ömer’in eski günlerine dönmesine çok sevindim. O çilingir sofrasının yeniden kurulmasına ve dertleşmelerine, hatta birlik olup Defne’nin arkasından iş çevirmelerine bayıldım. İşte bizim İsomuz bu☺ Ayşegül meselesi nasıl çözülecek bakalım. Kaçmak çare değil. Hatta en kötüsü kaçmak be İso! Sen nelerle mücadele etmiş ve kazanmış bir adamsın. Bunun da üstesinden geleceksin, ama umarım mantık çerçevesinde gelirsin. İzleyip göreceğiz…