Ben hayalimin gerçekleşmemesine, Ömer’in başarılı olmasına bozulmadım. Neticede o da bizim evin oğlu, onun başarısından zevk alırım elbette. Ama bu zafer sırasında Ömer’in bıyık altından gülen tavrından ve karşı tarafı faka bastırmaktan, afallatmaktan aldığı zevkten hem hoşnut olmadım hem de bu tavırlarına anlam veremedim. Tasarımcı Ömer’in ego tatmininden aldığı zevki gördük de, aşık Ömer’in sevdiğinin yenilmiş olmasından duyduğu buruk acı eksikti. “Neden sevinir insan zafer kazandığında/Kazanmak neye yarar ki kaybeden olduğunda?”** Üstelik de bu kaybeden senin şu dünyada en çok sevdiklerinden biriyse… Camdan duvarımın arkasından göremedim, neydi o sahnelerin amacı? Ömer zedelenen egosunu mu tatmin etmeye çalışıyordu yoksa Defne’ye böyle dersler vererek onun kariyerinde pişmesini sağlamak mı istiyordu? Sebebi ne olursa olsun bana geçen tek his Ömer’in kendi başarısından duyduğu haz idi.