Pamir’in Ömer’le yaptığı konuşmaya inandım mı? Bilmiyorum. Emin olamıyorum, ama emin olduğum bir şey var. Bu konuşma Ömer’in kalbindeki kilitlerden birini daha açmasını sağladı.
Ben affetmenin karşımızdakine değil kendimize yük olduğunu düşünenlerdenim. Affettiğimiz insanların da hayatımızda eskisi gibi kalmaları gerekmediğine inanırım. Yani bize ne yaşatmış olurlarsa olsunlar kendi içimde onları affetmekten yanayım. Nitekim öyle de yaptım. Bir reiki hocam vardı. Affetmemeyi bize şöyle anlatmıştı: Çok bilinen bir hikâyedir. Bir öğretmen öğrencilerine affetmenin faziletlerini anlatır, ama öğrencilerin hepsi itiraz eder. O zaman öğretmen der ki “Yarın hepiniz sırtınızda bir çuvalla okula geleceksiniz. O çuvala affetmediğiniz her kişi için bir patates atacaksınız ve o çuvalı ne olursa olsun sırtınızdan hiç indirmeyip ömür boyu taşıyacaksınız.” Affetmemek sırtımızda bir yüktür; kurtulmadığımız sürece hep taşıyacağımız bir yük…