Pamir anlaşılamayacak kadar karışık bir karakter. Ömer’i kıskandırmak için mi çağırdı yoksa amacı bu olayda bir katalizör görevi üstlenmek mi henüz kestiremiyorum fakat Ömer’in Defne’yi kaçırmasının ardından gülüşü “hadi yine iyisiniz, yaptım aranızı” der gibi. Belki de sadece o oymalı ahşap sandıkta sakladığı pusulalardaki gibi Ömer ve Defne’nin pusulası olmaya karar vermiştir kim bilir.
Defne korkuyor, biraz mahçup hatta utanmış… Ömer’i de öfkeli zannediyor ama Ömer kızgın değil bilhassa kırgın,biraz yorulmuş, oyuncağı kırılan bir çocuk gibi kırılmış uçlarından hevesleri. Eğer bahsettiğimiz kişi Ömer olmasaydı tam da burada pes edeceğini düşünürdüm ama o Ömer İplikçi yani Kral Ömer. Belki o sahil ve o bank Ömer’in önce “Korkma,ben varım,” sonra da “Güvenmiyorum,” dediği bank. Şimdi ise tam orada gücünün, aşkının ve vazgeçmeyişinin göstergesi olarak kükrüyor Kral Ömer; tüm heybetiyle, sevdiğini öperek.