Kemal pisliği, pislikte zirve yaptı, Everest’i geçti yeminle. Bir ilaç koyup kızı bayıltması eksikti. Mesude, Eylül’ü kesin Kadir Gecesi doğurmuş. O telefon çalmasaydı zor kurtulurdu Kemal’den. Evden çıkması gerektiğini akıl edip kaçtı neyse ki. Yolun ortasında bayılmasını Kemal’in yanında kalmasına tercih ederim. Neyse ki o sırada Gökhan aradı da yalnız kalmadı. Yalnız bir şey dikkatimi çekti. Eylül Gökhan’a her şeyi anlattı. Güvendi yani. Artık başına gelenleri haykırıyor, korkmuyor. Zaten olması gereken de buydu. Mahrem algısı çok güçlü biliyorum ama Eylül’ün bir suçu yok. Sanki suçluymuş gibi sürekli susması, Kemal’in ise böğürüp durması sinirimi bozuyordu. Bir de tabii olanları Gökhan’ın öğrenmesiyle Kemal’in ağzıyla burnu yer değiştirdi. Şiddetin her türlüsüne karşıyım ama tecavüzcüler ve çocukları istismar edecek kadar şeref yoksunu olanlar insan değil benim için. Belki bir hukukçu adayı olarak yanlış düşünüyorum ama ben de insanım sonuçta. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?