Bu bağ kendiliğinden mi gelişti?
B.S.: Anne-babamız yaptı bunu. Onlar da birbirlerine ve bize çok bağlıdır. Aile içinde buna çok önem verilir. Babam hep; “En önemlisi ailedir. Biz varız, başka kimse yok. Birbirimize hep sarılmalıyız. Birbirimize asla sırtımızı dönmemeliyiz” der.
H.S.: Anne-babamız da bizimle hep arkadaş gibiydi. Arkadaş ortamında büyüdük bile denebilir. Her konuda fikrimizi alırlardı.
İlişkinizin hiç mi karanlık dönemleri olmadı?
H.S.: Birbirimize kızdığımız zamanlar oluyor tabii ama ertesi gün öyle bir şey olmamış gibi devam ediyoruz. Bir de kıyamamak var.
H.S.: Benim ergenliğimde ateşli tartışmalarımız oluyordu. Ama onlar da çocukçaydı.
Fikir ayrılıkları yaşadınız mı?
H.S.: ‘Bensu’nun yerinde olsam öyle yapmam’ dediğim şeyler oluyor. Ama sonra onun doğrularını kabul ediyorum. Tıpkı anne-babamızın bize yaptığı gibi…
Birbirinizle ilgili bizim bilmediğimiz neyi itiraf etmek istersiniz?
H.S.: Bensu küçükken biraz şişkoydu.
B.S.: Hande’nin küçükken bile sevgilisi vardı, çapkındı.