Derdini dökmeye bir omuz bulamayan Ertuğrul Bey atı Ak tolgalı ile dertleşirken aklıma sevgili Ahmet Şafak’ın Yalnız Kurt şarkısı geldi. “Belki kurt yalnızlığı düşecek hissemize…” diyor şarkıda. O misal. Bozkırda çakal avlayıp o toprakları boyuna yurt eylemeye and içmiş Ertuğrul’un bahtına “yalnız kurt” olmak düştü. Neyse ki alplarının desteği onu davasından dönmemek yolunda yüreklendirdi. Gerçi bu öyle bir Ertuğrul ki, sanıyorum kendisine inanan bir tek kişi olmasa bile yine de asla yolundan dönmez. Böyle olduğu için de Osman Bey’lerin babası olmak Ertuğrul Bey’lerin nasibi olur. Bu yüzden bir cihan devletinin temellerini atmak bu yalnız kurtların payına düşer. Biz de o ecdadın nesli olarak oturup hiç utanmadan su içtiğimiz bardağı yerine koymaya üşenir dururuz işte. Heves ettiğimiz bir yolda bize inanmayan bir kişi bile olsa itinayla hayallerimizi yakar, ümitlerimizi sele, inancımızı yele verip oturduğumuz yerde otururuz. Umulur ki seyrettiğimiz bu hikaye tembelliklere ve ümitsizliklere doymayan biz Türk Milleti’ne bir parça umut ve azim aşılasın.
Diriliş Ertuğrul’un seyirciyi mest eden özelliği
347
Önceki gönderi