Defne…
Biliyorum çok yaralısın. Biliyorum çok korkuyorsun. Ve biliyorum çok âşıksın. Neriman’ı her ne kadar sevmesem de bir konuda haklı galiba. Tatlım sen saflık abidesi misin? Hem “iki kuzeni ki onlar kuzen değil birbirine düşüren kadın konumuna düştüm” diye ağlıyorsun hem de adamla lunaparka gidip eğleniyorsun! Ne o öyle pamuk şekerini yüzüne sürmeler, sütlü nuriye için hırsızlık yapmalar filan? Tamam, kalbinde hiç kötü niyetin ya da Pamir’e dair en ufak bir duygun yok biliyorum, ama bir dur yahu! Daha bir gece önce mutfak masalarında uyuklayıp sevdiğin adama pazı dolması pişirdin sen! Ömer beslenemiyor diye listeler hazırladın!
Haklısın Ömer seni bırakıp gitti. Bunu daha önce de yazdım küçücük de olsa dinlenmeyi hak etmiyor mu bu çocuk? Ya paylaştığınız o güzel anlar?
Albertine Kayıp ikinizin paylaştığı çok özel anlara ait bir detayken nasıl olur da Pamir’e gidersin aklım almıyor. Yine de beni yanıltmadın; aklına ilk gelen Ömer oldu, ama emin olamadın. İşte o emin olamamak var ya her şey onda gizli. Ömer hala gözünde o kadar yüksekte ki Ömer’in aslında sana ne kadar değer verdiğini ve onun seni nadide bir taş gibi ne kadar özel bir yere koyduğunu göremiyorsun bir türlü.
Bazen kendine bile itiraf edemediğin bir duyguyla yaşamak hiç kolay olmasa gerek. Tamamen bir korunma içgüdüsüyle hareket ettiğini biliyorum Defne! Bu yüzden de olmadığın biri gibi görünmeye çalıştığını, ama sen kalbinin güzel ışığı yüzüne vuran nadir insanlardan birisin. Ne kadar olmadığın biri gibi görünmeye çalışsan da seni çok iyi tanıyan biri yüzünden kitap gibi okuyabilir her şeyi… Okuması gereken de okuyor zaten! İlla bir ateşe uçacaksan o ateşi iyi seç bari.
Şimdiye kadar bize anlatılan Defne’nin, bizim tanıdığımız Defne’nin hangi ateşi seçeceğini de biliyoruz elbet. Aksi bir daha doğmamak üzere kül olmak olabilir çünkü.