377
Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol!
Mevlana’nın bu müthiş sözünü yazımın başlığına taşımamın bir nedeni var elbette. 53. bölümden bu bölüme kadar izlediğimiz hikâyede hiç kimsenin “olduğu gibi göründüğünü ya da göründüğü gibi olduğunu” düşünmüyorum ben. Tam tersine herkesin olmadığı biri gibi görünmek için inanılmaz çaba harcadığını görüyorum. Böyle olunca da taşlar bir türlü yerine oturmuyor tabii ki! Oturamıyor! Şimdi, şahsen, bizzat, ben, kendim o taşları tek tek yerine oturtmaya karar verdim! Belki kafamızdaki soruların cevaplarını da yazarken buluruz. Haydi, başlayalım bakalım…