259
Her kırılmada denildiği gibi, Ömer yine haklı! Haklı olmaktan yorulmakta dahi haklı. Çünkü Defne’nin elini her tuttuğunda, kış güneşine aldanıp baharlarını açmış bir erik ağacı gibi soğuğu yiyerek çiçeklerini dökmek zorunda kaldı. Yeniden çiçeklenmesi için de artık Ömer’in hak vermesi değil Defne’nin o hakkı alması lazım! Kurulacak bu yeni dengenin sahici olabilmesi için “Defne haklı!” dememiz lazım. “O tekerlemedeki nara döner ayrılanların yüreği/kan kırmızısı dökülmüş/üstelik ömrü saçılmış.”*** Ömer’in hayallerinin yaldızları dökülmüş, Defne saçılmış…