Sinan karakterini sevmiyorum. Özellikle son haftalarda yapmış olduğu ihaneti sindiremiyorum ama dostluk dediğimiz kavram çaba ister, diğer tüm ilişkiler gibi emek ister. Ömer ve Sinan bu kavramı birbirlerine layık gördüklerine göre geçmişleri fazla sağlam olmalı ancak dediğim gibi, ben izlediğim Sinan’ı sinsi bir karakter olarak gördüğümden ve yapmış olduğu ihanete rağmen bir özür dilemeyi bile Ömer’e çok gördüğünden hala kızgınım. Ancak barışma sahnesinde verilen “kardeşlik” mesajına toplum olarak o kadar ihtiyacımız varmış ki barışma sahnesi, izleyen birçok kişinin de hoşuna gitmiştir. Üstelik tıpkı resepsiyonda yer alan rengarenk, her milletten insanın aynı ortamda huzurla bulunduğu gibi sadece toplumumuzdaki barış değil, dünya barışı mesajını daha da iliklerimde hissettim.
Bizlere bencil, dedikoducu, çıkarcı ama her şeye rağmen fazla sevimli olarak gösterilen Koray karakterinin seçimi ile başka bir yönü de gösterildi. Şirketin zayıflayacağını, hatta batacağını bile bile tarafını Sinan’dan yani daha eski dosttan yana kullanması güzel ve ince bir mesajdı. Şirket çalışanlarının Sinan ve Ömer ayrılığına olan üzüntüleri ve bir şeyleri düzeltme çabaları da şirket içindeki birlik beraberliğin, bütün olmanın göstergesiydi.