316
Oğuz Atay okuyalım yahu! “Provası yok hayatın. Ne yeniden yaşamak mümkün, ne de yaşadıklarını silebilmek. Önemli olan, ilk defa değil son defa sevebilmek..” gibi bir cümleyi kalbimizde taşıyalım. Pişman olursak köküne kadar acısını çekip efendi gibi yolumuza bakalım. Yiğidi öldürüyorsak, hakkını takside bölerek de versek, verelim. İnsanlık yapıldığında üstü kalıyorsa bırakalım kalsın. Gülüşlerimize, ayrı itina gösterelim. Güzel gülen insanları üzmeyelim. En çok sevelim ama! Topumuzu kurtaracaksa bu kurtaracak, iyi belleyelim! Sonsuz bir mavimiz olsun. Ne seversek içine koyarız! Sonsuz olur. Şu hayatta bir kalbe dokunmadan son nefes raddesine gelmeyelim. Çünkü şairin de dediği gibi : “Ne gelir elimizden, insan olmaktan başka…”