272
Aldığımız her nefeste, içtiğimiz her yudumda, her gülüşümüzde, her adımımızda. Sırdaşımız, dostumuz, tek yarimiz ölümdü. (Yaralı asker son nefesini verir. Yüzünü bir huzur kaplamıştır) İşte kavuştuk.
Ben halimden memnunum ama ya geride kalanlar? (Komutanı uzanıp elleriyle şehidin gözlerini kapatır) Karım… Dört sene önce evlendik. Bu dört senede dört kere görüşmüş müyüzdür, bilemiyorum. (O sırada görüntüye şehidin polis eşi gelir.
Şehit haberini vermek için yaklaşan askeri aracı ve arkasındaki ambulansı korkuyla, endişeyle izlemektedir) Az sonra bir albay ve bir psikolog çıkacak karşısına.