Leon bu tür bir siyasi iktidar söylemiyle bedeni değil ruhu hapsedilmiş bir adam. Bedeni sevdiği kadını sarıp sarmalarken, ruhunu bulayan siyasi ve kültürel baskı hiç istemediği yolları yürümesine sebep olacak. Hilal de böyle bir gücün denetiminde aslında ama onun hareketinden bedenine her şeyini kontrol eden çok daha üst bir işgali sonlandırmadan, ruhuna engel diğer bulanmışlıkları sorgulamasının imkanı yok. Ona rağmen minicik serçe kollarıyla sarılıyor Leon’a. Mehmet’in “Sen tanıdığım insan değilmişsin,” demesine, Ali Kemal’in önceliklerini vurgulamasına, annesinin “o yapmaz” ön kabullerine rağmen yine de Leon’a dönüyor yüzünü ve bedenini. Hilal çok güçlü. Sarılıyor, öpüyor, parmaklarının dokunma telaşına engel olmuyor. Doğru bildiklerini reddediyor ve bedeninin özgürleşmesine izin veriyor.