Leon’un Hilal’e sarılabilmenin dünyanın tüm savaşlarını alt edebilme gücüne inancı da ruhsal değil bedensel bir birliktelikten aldığı güç. Ruhları çok ayrı yerlerde kök salmış, ayrı acılar çeken bu iki çocuk bedenlerini serbest bıraktıkça her tür istilaya ve her tür işgale karşı gelebilecek bir evrenselliğe erişiyorlar. Ayrı oldukları süre boyunca acı çekecek olmaları önemli olan ruh birlikteliğidir safsatasının da örneği olacak. Hayır; önemli olan beden birlikteliğidir. Yan yana nefes alabilmektir, sarılabilmektir, gözünü birlikte açıp, birlikte kapayabilmektir.…
Cevdet, ailesinin güvenliğini düşünerek ayrı kaldığı karısıyla omuz omuza bu mücadelede olsa, başardıklarının ne kadar daha fazlasını başarırdı diye zaman zaman düşünüyorum. Azize’nin Cevdet hakkındaki gerçeği öğrenmesiyle hikayenin örtülü bir bedensel birlikteliğe de dönüşebilme ihtimali ise beni tahmin edemeyeceğiniz kadar çok heyecanlandırıyor. Eklemem gerekir ki, Azize’nin hamileliği de aslında bir beden imtihanı. Bedeni tüm karışık ruh denetimlerini aşıp, serbest kaldığında, Cevdet’in hainliğinin bir önemi kalmadı. Son bölümde, karnındaki bebeğe rağmen aidiyetini vatana bağlaması ise ruhsal pişmanlığının sonucu. Hilal’i aynı pişmanlıklardan geçirmeyin.