SARAYDA DA EVLENDİM AT ÇİFTLİĞİNDE DE
◊ Bir de üstesinden geldiğin hastalıklar var…
– Talasemi taşıyıcısıyken iki çocuk sahibi olmuşum. Rahmimde tümör büyürken ikinci bebeğime hamile kalmışım. “Ölebilirsin” demelerine rağmen doğurmayı göze almışım. Sarayda evlenmişim ama sonra gidip at çiftliğinde de evlenmişim.
◊ Hangisi daha güzeldi?
– Hepsi çok güzeldi. Eğer biraz inancın varsa, yukarıya bakıyorsun ve diyorsun ki; “Bana nasıl güzel bir hayat vermişsin”. Çoğu insana nasip olmayacak şeylere sahip olmuşum. Bunların kıymetini bilmek lazım.
◊ Hayal ettiğin, “Keşke şunu da yaşasam” dediğin bir şey var mı?
– Bende yükseklik fobisi var. Ama en çok istediğim şey paraşütle atlamak. Korkumu yenmek istiyorum.
◊ En çok neden korkarsın?
– Yalnız kalmaktan. Şimdi mesela annemle yaşıyorum.
◊ Peki bu ‘yalnız kalamama’ korkusu sana erkekler konusunda yanlış seçimler yaptırdı mı sence?
– Aceleci davranmış olabilirim ama hiçbir erkeği yalnızlığımı gidersin diye hayatıma almadım. Şöyle söyleyeyim, çocuklarımın babalarıyla güzel bir dostluğum var. İkisiyle de.
◊ Nasıl şekilleniyor bu dostluk?
– Çocukları beraber büyütebilme kaygısındayız. Gizem’de bunu biraz geç yakaladık, çünkü babası Ankara’da yaşıyordu. Ama ben onun kalbini bildiğim için ve didişmenin de sadece Gizem’e zarar vereceğini bildiğim için onunla hep iyi geçinmeye çalıştım. Genelde işler kadında bitiyor. Kadın iyi geçinirse karşısındaki erkek de yelkenleri indiriyor.