TAM BİR ERKEK FATMA’YDIM
◊ Bu fedakarlıklar daha çok kadınlara özgü şeyler, öyle değil mi?
– Aynen. Ben kadının altyapısının tamamen aile üzerine olduğunu düşünüyorum. Biz, ‘anne’ doğuyoruz. Neredeyse doğar doğmaz bebeklerle oynamaya başlıyoruz. Sonrasında bir başkasının çocuğuna sahip çıkıp ona bakabiliyoruz. Teyzelik veya halalık yapabiliyoruz.
◊ Sen küçükken bebeklerle çok oynar mıydın?
– Ben çok bebekle oynayan bir kız değildim. Daha çok ağaç tepesinde olurdum. Tam bir erkek Fatma’ydım.
◊ Pişmanlıkların var mı? Geri dönüp baktığında “Keşke yapmasaydım, yaşamasaydım” dediğin şeyler?
– Eskiden bu soru sorulunca “Yok” diyordum. Şimdi, pişmanlık demeyeyim de “Şunu şöyle yapsaydım farklı olur muydu” diye sorguladığım çok şey var. Ama geçmişe dönük yaşayamıyorsun. Arkana dönüp bakınca çok güzel şeyler de görüyorsun, çok üzücü şeyler de. Sonra aynaya bakıyorsun ve bu yaşanmışlıkların seni yarattığını görüyorsun.
◊ Ne geçiyor o an içinden?
– Diyorsun ki ben şahane bir kadınım, her şeyi yaşamışım. Aldatılmışım, üzülmüşüm, aşk yaşamışım, zenginliğin dibine vurmuşum. Gerçekten beni seven bir aileyle büyümüşüm. İyi bir eğitimden geçmişim. Bunu çoğu insan bilmiyor ama beni okutabilmek için her şeyi yapmışlar.