Sektörün son yıllardaki yeni alışkanlığı olan hikâyeye yurtdışında başlama modasına ‘Adı: Zehra’ da uydu.
Frankfurt doğru bir tercih olmuş, öykü ve görsel dünya açısından. Öyle ki, bazı sahnelerin İstanbul’da çekildiği hissine kapıldığım anlar oldu!
Hikâyede ayakları yere basmayan birçok nokta vardı…
Zehra, ailesinin tutuculuğunu göstermek açısından Almanya’da yaşayan ama Almanca bilmeyen bir karakter olarak yazılmış. Tamam ama neredeyse 3 milyon Türk’ün yaşadığı bir ülkede polise başvurup pekala derdini anlatabilirdi.
Hadi ona baskılanmış bir karakter dedik. Annesi ve onu korumaya çalışan doktora ne demeli?
Hadi onları da geçtik diyelim, sokak ortasında hırpalanırken müdahale eden kimsenin olmaması inandırıcılıktan uzaktı.
Abisi ve babası ile evlendirilmek istendiği adam arasında arabaların altında kalması için yolun ortasına bırakıldığı fazla ajite otoban sahnesi de öyle.
(Haberin devamı için sonraki sayfaya tıklayınız…)