“Babamın kartpostalında İstanbul siyah beyaz görünüyor. İstanbul hüznün, üzüntü ile özlemin arasında duran o duygunun şehri. Bunun nedeni, terk edilmiş ve yıkılmaya yüz tutmuş yapılar, bir zamanlar yazlık olarak kullanılmış, yüzleri Boğaz’ın sularına dönük, kıyılara dizilmiş eski ahşap yalılar olabilir. Oysa benim için İstanbul… İnsanda uçurtma olma arzusu yaratan kimi günlerin gökyüzü mavisidir. İstanbul sadece Boğaz’ın günbatımlarında birbirlerinde erimeyi başaran kırmızı ve mavidir. Ve kırmızı, seyyar simitçi arabalarının, eskiden kahvelerde sunulan çay bardaklarının, annemin sürdüğü ojenin kırmızısıdır.”
Herkesin gözünde İstanbul’un rengi bambaşkadır aslında. Ama bu sözleri okuduktan sonra İstanbul’u en çok uzun yıllar şehirden uzak yaşayan Ferzan Özpetek’in kırmızısıyla görmek istedik.
Yeni filmiyle Özpetek, hiçbir şeyin aşktan daha önemli olmadığını bizlere hatırlatmaya hazırlanıyor. Deniz, Orhan, Neval ve Yusuf’un birbirleriyle bağlantılı aşk hikayeleri ise bizleri kâh güldürüp kâh ağlatacak, biraz kendimizle yüzleşmemizi sağlayacak, sevgiyle arkadaşlığın öneminin altını çizecek ve özlediğimiz İstanbul sokaklarında bizlere keyifli bir şehir turu yaptıracak gibi görünüyor.
Gelin, Özpetek’in bu otobiyografik detaylara sahip gizemli dünyasını bir de filmin oyuncularından dinleyelim…