Önceki Gece Karagül’ün 100. bölümünü seyrettim. Bir kere daha hayran olarak. Sanki dördüncü sezonda değillermiş gibi harika sahneler çekmelerine, harika diyaloglar yazmalarına, harika performanslar çıkarmalarına bir kere daha hayran olarak… Sevdiğim, uyuz olduğum, haykırarak güldüğüm, kızdığım, bütün karakterlerini neden sevdiğimi dün gece bir kere daha pekiştirerek anladım. Karagül bir televizyon dizisi olmasının yanı sıra kocaman bir aile ruhu taşıyor çünkü. Karagül, ailemizin tüm fertleriyle kâh gülerek, kâh kızarak, kâh küserek süre giden yaşantılarımıza ayna gibi çünkü. Et tırnaktan ayrılmaz ya o hesap… Ne kadar kızarsak kızalım ailemizle akşam sofranın etrafında toplanmamız gibi Cuma akşamları ekranın karşısında toplanmamız bu yüzden.