Hiç kuşkusuz gönlümüz dizilerimize gösterilen ilginin ‘sönmeyen ateş’ olmasından yana. Lakin kendimizi kandırmaya da gönlümüz elvermiyor. Gerçek şu ki, ‘Turkish drama’ veya ‘Turkish content’ olarak markalaştırılmak istenip, bu yolla Brezilya dizilerinin saman alevi akıbetine düşmesi önlenmeye çalışılan diziciliğimizdeki içerik algısı, dünya çapında ‘sönmeyen ateş’ olmayı sağlayacak çapta değil. Bunun sebebi de, hazırlopçuluk ve kolaycılık mantığından bir türlü kurtulamamak… Yanı sıra, yenilikçiliğe ve kaliteye en büyük engel olarak gördüğüm ‘kadrolu senarist’ misali, sürekli aynı kişilere içerik ısmarlama hatasında direnmek!
Evet… Amerika’nın ardından en çok dizi ihraç eden ülke olabiliriz. Japon askeri gibi arka arkaya piyasaya sürülen dizi sayısını ve satılan ülkelerin algısal yönden bize yakınlığını düşünürsek bu sonuç da normal zaten…