Kurtaramadım. Neyse Despina’ya doğru bi döneyim ben yüzümü bari. Rose’yle sarhoş olabilen mucizevi insan bir ben değilmişim ya, yalnız değilmişim yani. İnsanlık için küçük ama benim için büyük bir kısım bu, lütfen ama! Arada fark var tabii, ben sarhoşsam yediğim naneler, Dünya’yı bir üj-bej tur dönüyor. Zira korktuklarımın listesi de. Kadının tek derdi “Aiiyy Bahri Bey öğrenmese bari!” Ben değil yanımdakini, “Tamam abartma,” diye yerine oturtmak, “Kalk konuş kız, en büyük başkan, bizim başkan!” sloganlarıyla gazlıyorum daha çok. İşte böyle minik, küçük farklar var. Evet ‘küçük’ allah allah!
Deyimler sözlüğüne döndü iyice yazı ama bir de buraya bırakıyorum naçizane: Yalancının mumu yatsıya kadar işte anam babam. Bahri Baba bastı Behçet’in evini tek başına, arkadan bir Sefer desteğiyle, Behçet öttü ve ona ayrılan sürenin sonuna gelindi. Baba çok da zor olmayan parçaları birleştirdi, öğrendi İsmail Karayel’in aslında Adil Topal olduğunu. Ayşegül’le Poyraz da hınk diye kaldı. Baba n’apacak, nasıl bir yol izleyecek bilemem ama izleyeceği her yol Poyraz’ı da Ayşegül’ü de zora sokacak. Bakınız: 36. Bölüm fragmanı. Ayşegül’e tokat atan Bahri Baba. Bir Zülfikar sözü der ki: “Acaba yine ne tür bir belanın içindeyiz?” Göreceğiz.