‘Oyunculuğun en yorucu yanı sette beklemek’
– “Sette beklerken, çekim aralarında resim yeteneğimi keşfettim” demişsiniz…
O bu sette olmadı ama evet. Bir gün yanımda defter ve renkli kalemler götürmüştüm. Yazmayı çok severim, en az okumak kadar. Belki bir şeyler karalarım diye düşünmüştüm ama içimden yazmak gelmedi. Ben de çizmeye başladım. Korkmadan, mükemmel olmasını beklemeden, öylesine… Belki ileride zaman yaratabilirsem geliştirmek isteyebilirim. Bir şeyler çizmek terapi gibi, zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz.
-Setteki uzun bekleme süreleri başka keşiflere neden oldu mu?
Keşfetmek değil de, bazı şeyler kattığı oluyor. Beklemek gerçekten bu işin en yorucu yanı. Yani dört saat beklemek, dört saat aksiyon sahnesi çekmekten daha çok yoruyor. Ama beklemek sabrı geliştiriyor, tahammül sınırlarını da genişletiyor, ki bu çok olumlu bir getiri bana göre.