ŞİDDET GÖRMÜŞ KADINLARDAN MESAJLAR ALIYORUM
– Çok gerçekçi bulunduğunuz için ölüm tehditleri aldığınızı okudum. Doğru mu bu?
– O biraz abartılmış bir söylenti. Dizi yayınlanmaya başlayınca, sosyal medya üzerinden küfürler, tehditvari mesajlar aldım. Çok kafaya takmadım aslında çünkü sosyal medyada herkes kabadayılık taslayabiliyor. Bunun da önünü kesmek için bu mesajları paylaştım ve arkası kesildi. Sokakta rahat yürüyorum, olumlu tepkiler de alıyorum. Şiddet görmüş kadınlardan teşekkür mesajları alıyorum. Bizim dizi izlenirken benim oynadığım karakteri gören dayakçı bir koca evinde rahat oturamıyordur.
– Son beş yılın en iyi reytingini alacağını düşünüyor muydunuz?
– İlk günden beri iyi bir iş ortaya çıkarmaya çalışıyoruz. Ama yapımcımız da, senaristimiz de, yönetmemiz de başarıyı reyting üzerinden tanımlayan insanlar değil. O yüzden bu motivasyonla çalışmadık, “Çok iyi iş yapacağız” diye yola çıktık. Ve yaptık. Kendimizi işe tamamen vermiş durumdayız. Hatta bu kendimizi hırpalama boyutunda da olabiliyor.
– Dayak sahnelerinde nasıl hissettiniz kendinizi? Bu bir sevişme ya da öpüşme sahnesinden daha zor sanki…
– Şunu söylemem gerekiyor; İrem’e gerçekten vurmuyorum. Bir kere herkes bunu bilsin! Ben İrem’e nasıl vurabilirim? Ama o zaten role çok iyi hazırlanmış. Bizim işimizde şöyle bir detay var; bir kralı oynayamazsın etrafındaki oyuncular seni kral yapar! Benim şiddeti bu kadar başarılı uygulayabilmemde, İrem’in payı büyük. Elbette profesyoneliz ve oynadığımız şeye kendimizi kaptırmıyoruz ama bu sahnelerden sonra, insan yine de kötü oluyor. Hiç unutmuyorum, bir sahneden sonra İrem gerçekten ağlamaya başladı ve durduramadı kendini. Yanına gittim. Üzülüyorum böyle olunca ama dedi ki, “Kendime ağlamıyorum, bu durumu gerçekten yaşayan kadınlar var Mehmet Ali.” Gerçekten var!
HİNDİSTAN’DA SEKİZ AY GEÇİRDİM
– Çok ilginç bir oyuncusunuz. Sizden röportaj almak zor, dizi tanıtımlarında bile öne çıkmak istemiyorsunuz. Neden bu kadar mesafelisiniz?
– 25 yaşımdayken beni yoran ve mücadele ettiğim bir şeydi şöhret. Savaşıyordum bu durumla… Yoruluyordum. Dizi afişi için bile fotoğraf vermediğim oldu. Röportaj vermeyi de sevmiyordum. Anlatacak neyim var ki diyordum. Ama artık bu durum bildiğim bir şey, çok kafaya takmıyorum. İnsanların sevgisi çok güzel bir şey, buna şükretmek gerekiyor.