2015 sonbahar ayında bir gün eve gelen şule Melek’i dolapta kilitli buluyor. İkinci gün Melek’in boynunda izler görüyor. Sonra bir gün çektiği ızdıraba dayanamayan Melek “Bana yardım et anne,” diyor. Şule o adamdan kurtulmaya çalışacağına, Melek’le kendisini banyoya kilitliyor ve intihar etmeye kalkışıyor. O an ‘’Neden ya, neden?!’’ demekten alamadım kendimi. Ya adam çalışmıyor, sana bakmıyor, senin kıyamadığın, kızamadığın, uğruna kaç yıl bu hayata karşı savaş verdiğin kızına işkenceler ediyor. Sen neden o adamdan vazgeçmiyorsun da kendi canından, kızından vazgeçiyorsun. Zaten en yoksul, en yalnız zamanında bile tutunmuşsun kızına, bir şekilde hayatta kalmışsın. Sen o zamanlar belki mutlu değilsin ama o mutlu. Ve o zamanlar “Kızım mutluysa ben de mutluyum,” dediğin zamanlardı. Şimdi anne mutluysa kızı da mutlu dediğin zamana sen nasıl geçebildin?! Yapma, etme Şule.