Sertab Erener’in “İncelikler Yüzünden” diye bir şarkısı vardır hani.. “Ben bu yüzden, incelikler yüzünden belki daha çok üzüldüm..” der bir yerinde.. Omer de, kalbini fanusa koyan, incinmemenin çaresini prensiplerle, kendince doğrularla çevrili bir gizli bahçede saklanmakta bulan, hayati iniş çıkışları, acıları sevinçleriyle yüreklice yasamak yerine, iş, sevdiği kitaplar, müzikler ve anılara gömülerek yaşamayı seçen her insan gibi deneyimleyecek o parçalanmayı, dağılmayı ve nihayetinde değişimi. …Ve sonunda küllerinden yeniden doğacak, Defne’siyle… Defne de değişiyor, buyuyor, bugüne dek etrafına çizdiği çemberlerin dışına cesaretle ilk küçük adımlarını atıyor, ama ben de Ömer’in değişim hikâyesini daha önemsiyorum ve merak ediyorum. Ve ekran başında daha çok gergin dakikalara mahkûm olacağımız gerçeğine rağmen, artık kendimi senaristlere emanet edip, isin tadını çıkarmayı planlıyorum. Hadi bakalım :)
AyşeGül