Bu sahnelerin tamamında müthiş bir abartı ve gereksiz bir dram vardı. Zaten 64. bölüm neredeyse tamamen dramdı. Ömer’in kâbusları, Defne’nin endişeleri arasında başka bir şey olması da pek mümkün değildi.
Yeri gelmişken Elçin Sangu ve Barış Arduç’a özel bir yer açalım. Ben her ikisini de bu diziyle tanıdım. Daha önce ikisini de izlememiştim. Diziyi izledikçe, geliştiklerini ve büyüdüklerini gördüm. Her bölüm daha büyük oynuyorlar. Barış’ın kâbus sahneleri, Elçin’in de Farkındayım’ı söylediği sahne eşsizdi benim için. Benim Kiralık Aşk tarihimde efsaneler arasına çoktan girdiler.
Ben bizim senaristimizin kendi yarattığı karakterlere saygı duymadığını düşünüyorum. En azından eskisi gibi duymuyor bence. Bu benim izlediğimde hissettiklerim, benim fikrim…