Gelin olur mu hepiniz gelin şu Poyraz’ın üstüne! Hepiniz bir bir oynayın taşlarınızı bu adama tamam mı? Siz hepiniz, Poyraz tek! Zaten Poyraz kaldırım taşı, gelen vurur, giden vurur, Poyraz çok alışkın yani. Baba’sı ayrı, Adil’i ayrı, Meltem’i ayrı. Sonra niye söylemedi, niye yapmadı, niye gelmedi! Olmaz! Olmaz! Adam haklı, babasını o mu seçti? Bütün bunları o mu istedi? Ayşegül de haklı, “Ne desin, al bu adam benim babam, aynı zamanda kendisi Adil, öldürebilirsin,” mi deseydi? Baba’nın karşısına geçip çat çut söylemek istediğim ne varsa, Poyraz’la Ayşegül zaten açık ve net ortaya koydular efendim. Bana alkışlamak ve katılmak kaldı. Alkışlar, katılmaklar.
“Senden geriye serçe parmağın kalsa sevicem,” dedi adam ya, ciddi ciddi dedi bunu. Yalnız Ethem Reis lafım sana, yazıyon bunları, böyle güzel güzel adamları gösteriyon, iyi hoş amma bak, çıta Everest’e yardırıyor. “Yalnızsak sebebisin!”e dönmeyelim, yapma, etme, eyleme.