Gün bitip güneş çekilince meşhur Akbaba ayazı siniyor üzerimize. Sözde hazırlıklıyım. İçlik giydim filan da kâr etmiyor. Makyaj karavanında Selen Öztürk ile sohbet ediyoruz. Fatoş’a da hastayım. Soğuk aklımı da dondurmuş olsa gerek ki “Muhteşem’den sonra ne yaptınız?” diye sorma gafletinde bulunuyorum. “Benim Adım Gültepe” diyor. MEZİYET! Yuh Ranini, yuh! Suç benim mi? İnsan da bu kadar değişmemeli şakası yapsam mı? Utançla içime çekilip konuyu Gültepe’ye doğru iteliyorum.
Nezaketle alıyor açıkça dilemediğim özrü de utancımı gizlemek için uzattığım Gültepe sohbetimi de.. Nedense ilk defa set ziyaretinde oyuncularla karakterlerinin akıbetini konuşuyoruz. Figen’a neler olur, Figen neler yapar, Tekin’le Figen ilişkisinden kaos çıkar mı, ne zaman çıkar, Figen ve Gönül gerçekten arkadaş olabilir mi, diye akıyor sohbet. “Ben de senaryoyu heyecanla okuyorum çok da tahmin edilebilir yürümüyor hikaye.” diyor.
Sohbet tam dallanıp budaklanırken karavana Gül Oğuz geliyor. Şehre dönme vakti.. Vedalaşıp ayrılıyorum. Hep olduğu gibi onlar çalışmaya devam ediyorlar. Akbaba arkamızda kalırken arabada, dönüş yolunda Gül Oğuz ile sohbete devam ediyoruz.
Kaynak: Ranini