Emre Kınay’ın oyunculuğunu övmekten asla yorulmayacağım. Bir zamanlar tiyatroya gönül vermiş biri olarak, ülkede hayran olduğum ender sanatçılardandır kendisi. Ruhunun kökleri sahneye dayanan herkese bir gün bir yerlerde hayran olacağız belli ki. Öyle ki, roman gibi her bölümde farklı bir sayfasını okuyoruz. Tekrara düşmek bir yana, kendine katıyor, kendiyle çoğalıyor. Var olsun…
Emre ve Tuğçe’nin durumuna ne diyorsunuz? Bana göre fazla zorlama kaçtı o mesele. Tuğçe’nin dönüşümü şahane oldu, ona sözüm yok. Fakat Emre’nin Selin ve Ali ile yaşadıklarından sonra böyle dörtlü kanki ortamı… Bilemiyorum Altan, bilemiyorum. Her karakter hikayede her zaman aynı yere tutunacak diye bir kural yok ki. Hikaye gerektirdiği müddetçe herkes kaybolur, ölür, biter. Bakın Zafer’e, adını anan var mı? Sahi arkadaşlar, Zafer nerede?