O kadar süre ortadan kaybolunca doğal olarak işler de birikti. İlk iş Karun’un çağrısına karşılık verdi ki ikilinin buluşması gerçekten enfesti. Öncelikle Karun’un ne yaptığını öğrendik. Konsey adına dünya üzerindeki dengelerin gözetilmesinden sorumlu. Sonrasında kısa geçmişin bir muhasebesini yaptılar ve Gölge fırsat istedi. Esasında Gölge’ye istediği fırsatı vermekten başka şansları da yok zaten. Sahnenin enfes yanı ikilinin diyaloglarıydı. Vadi durup dururken sağlam diyaloglar yazmaya başladı. Şaşırdım doğrusu. Diyaloglar sağlam olunca Ertan Saban da hali ve tavrıyla sahnede adeta devleşti. Sağlam oyuncular böyle oluyor işte. İyi bir orta geldiğinde mutlaka gole çeviriyorlar.
Toplantı sonrası Jurgen’den gelen telefonla bu kadar eğleneceğimi tahmin etmiyordum. Sen neymişsin be Mervan Aga! Yahu adam, Kocca Ferdinand’ın suratına telefonu şak diye kapattı. Şöyle bi iki saniye ben bile şokladım. Sonra kahkahayı bastım. Kırk yıl düşünsem Gölge gibi bir manyağın suratına telefon kapatabileceği aklıma gelmezdi. Gölge bunu yutar mı? Yutmaz… Sen misin suratıma telefon kapatan kalktı ta Irak’a gitti. Amma ne gidiş!
Daha önce bir Polat, bir de Yusuf’da görmüştük tek kişilik operasyonları. Bu adam hakikaten ölümden korkmuyor. Kısa dövüş sahneleri inandırıcılıktan uzaktı ama kurbanlarına kondurduğu öpücükle kalbimizi çalmasını yine bildi. Etrafta koşuşu, ağacın içine saklanış şekli her şeyi nev’i şahsına münhasırdı ve uzun yıllardır bu tür baskınların birbirine benzerliğine alışmış bizler için inanılmaz bir renk oldu. Her anından keyif aldım.