20 SAYFALIK BİR SAHNE ÇEKTİK
– Bol dialoglu, az mekanlı ve az karakterli bir film. Zor mudur böyle işlerde rol almak? Ya da hareketli ya da aksiyonlu işlere göre daha çetrefilli midir?
– Hepsinin zorluğu ayrı tabii. Ama bu filmde sanki bir tiyatro oyununu bütün gün arka arkaya oynuyor gibiydik. Sahne başlıyordu bitene kadar çekiyorduk. Genelde filmlerde böyle oluyor ama bizim kesmeden neredeyse yarım saat süren, yirmi sayfalık bir sahnemiz vardı. Fiziksel bir zorluğu yoktu fakat kuvvetli konsantrasyon gerektiren bir sahneydi. Filmlerde rol almayı seviyorum. Çünkü bir tiyatro oyunundaki gibi başı sonu belli olan, hikaye içinde tutarlı bir karakteri oynuyorsunuz. Dizilerle kıyaslayınca mükemmel bir lüks bu.
– Oyuncu olmaya özenen bu karakterin motivasyonu, ünlü olmak, röportajlar vermek. Sizin motivasyonunuz ne?
– Oyun oynamak tek motivasyonum. Keyif aldığım şeyi yapıyor olmak… Tabii her şeyin bir bedeli var. Bu meslek beraberinde istemediğim bir sürü paketle birlikte geliyor ama keyif aldığım tarafı daha ağır bastığı sürece oyunculuk yapmaya devam edeceğim.