Özetle; bakışımızı henüz cevaplanmamış ve üst üst yığılmış soruları bulunan hikâyelere çevirir ve onlarda yol alabilirsek, karşımıza gidilebilecek yeni yollar ve çatışmalar da çıkacaktır. Sanırım neden böyle uzun ve bu tarz bir hikayeyle yazıya giriş yaptığımı daha net anlamışsınızdır şimdi.. Bölümü incelemeye geçersek..
“Harika bi’ fikrim var!”
Beklediğimiz gibi Vahit ile Ertan’ın başına ters bir durum gelmedi. Yanlış görmediysem ki umarım görmemişimdir, çünkü yazdığım hikayenin tüm esprisi kaçar o zaman. Bu ikisini Fatih’in az daha korkudan ruhunu teslim ettiği zombili bölümdeki adaya bıraktılar. Bu ne demek? Bir ya da birkaç bölüme geri dönecekler demek..
“Asıl mevzu, Fatih ile Zeynep hakkında aramızda bir konuşalım..”
Hele şükür.. Mukadder her ne kadar “ekmeğinin peşinde” bir insan olsa da sonuçta ulaşmaya çalıştığı yolun sonu iyi. Zaten bugüne kadar her iki ailenin de “ayrılık oyunu” mevzusuna, nasıl bu kadar normal ve sakin yaklaştığını anlayamamıştım. Ne bir ters hareket, ne bir sorgulama doğru dürüst. Hadi Şekercizadeler bi’ nebze, iyi ama Şevket ile Meryem’in de sessiz kalması. Anca dostlar alış verişte görsün hesabı bölüm başı iki dakikalık söylemler..