Ayrıca belirtmeden geçmek istemediğim bir başka konu var; Zeynep zaten güzel bir kadındı, ama işe girdikten sonra giydiklerine de bi’ şıklık geldi resmen. İş ortamındaki haliyle bildiğin ateş ediyor.. Gerçi işten çıkıp eve döndüğünde normal tarzına dönüyor, ama olsun. O kadar kusur..
“Ben Ayfer’ime deliler gibi aşığım!”
Rus yengemiz belli ki nur yüzlü babamızı iyice bi’ silkelemiş.. O ne riyakar ağlamadır, resmen midem bulandı. Bu keskin dönüşün altından başka bir şey çıkacağını sanmıyorum kısacası. Bu arada daha önce de sormuştum, yahu bu babanın bir adı var mı? Alçak, namussuz, şerefsiz, boyu devrilesice gibi şeyleri çok duyduk da adamın adını söylediler mi resmen hatırlamıyorum. Bilen varsa beni bi’ aydınlatsın lütfen..
Aslında bu konu hakkında söylemek istediğim başka bir şey daha var.. Ne Fadik ne de Şaziment, babaları başka bir kadınla ilişki yaşarken tek kelime etmedi. Ama ne zaman ki Ayfer kalbini Haydar’a kaptırdı, ikisi de birden namus bekçisine dönüştü. Yahu bırakın da kadın mutlu olsun değil mi? Çektiği onca çilenin, eziyetin ardından belki de hayatında ilk kez kendisine değer gösteren ve gerçekten onu seven birini bulmuş işte, daha ne? Haydar da hakikaten sağlam adammış, onu da bu bölüm iyice anladık zaten.. Fakat, her ne kadar Fadik ve Şeziment’e giydirsem de bu durum bildiğin toplumsal genlerimize işlemiş. Erkektir yapar, ama kadın mı? Ne demek, kırsın dizini otursun evde! Şunun şurasında 35-40 sene daha yaşayacaksın zaten, senin neyine hayat arkadaşı! Bu değer yargısı ne zaman değişir? Herhalde ben görmem, benim torunlarım falan görür mü? Ona da emin değilim.. Zaten evlat olarak sen desteklesen bile etraftan öyle bir mahalle baskısı geliyor ki, o insanın kendi bile yaptığının kötü bir şey olduğunu düşünüyor çoğu zaman. Çok değil, misal Ege’nin 200 kilometre batısında ya da Karadeniz’in 200 kilometre kuzeyinde doğmuş olsak hiç takılmayacağımız şeyler halbuki. Artık ne diyelim, kısmetse bir daha ki sefere..