Bunlar olurken, Selvi duygularını çekinmeden itiraf ederken, Dağhan yıllar sonra kalbinin yerini hatırlarken, hepimizin aklında tek bir soru vardı: “Selvi’nin, Vildan olduğunu öğrenince Dağhan ne yapacak?” Maalesef ki, dizinin ömrü kısa olduğu için, bunu görmeye pek fırsatımız olmadı. Reytingler çok yüksek olsaydı, Selvi’nin Vildan olduğu bu kadar çabuk ortaya çıkar mıydı bilemediğim gibi, Dağhan konunun üzerinde böyle durmadan geçer miydi, onu da bilmiyorum. Çünkü ana hikaye ve en önemli konulardan biri buydu. Eğer ekran macerası uzun olsaydı, sanıyorum ki; en az 10 bölüm, Dağhan’ın, Selvi’yi affetmemesini izlerdik. Bu arada da kesin Beril devreye girerdi. Bana kalırsa, Beril’in hikayesine de yeteri kadar değer verilmedi. Ben olsaydım, izleyiciye gerçekten Selvi mi Beril mi, diye düşünmesini sağlardım. Yazılan Beril; mıymıy, saf saf ortada dolaşan, Dağhan’ın katil olduğuna inanan, çocuğunu doğurur doğurmaz yüzüne bile bakmayıp başkasına verin diyen Beril’di. Elbette böyle bir durumda zerre sempati duyulmayacaktı ona.
İlk baştaki çizgisini bozmadan devam etseydi, bana göre yıllar geçse bile “Az ama öz ve güzel bir hikaye” izledik diyebilirdim Ölene Kadar için. Ama hem finali, hem de sebepsiz yere içerde yatmış, bir karıncayı bile incitmeyecek, silah kullanmasını bile bilmeyen adamı belki reyting alır diye, mafyanın içine sokup katil yapmak hiç olmadı. Benim için en büyük hayal kırıklığı, baştaki anlattıkları hikayeden vazgeçip, çok uç noktalara gitmeleriyle oldu. Diğeri de, mutsuz finaliyle elbette.